070-3468288
Het was een bloedhete dag en ik had de hele dag op het strand gezeten. In mijn stoeltje, want op een handdoek liggen ging niet meer zo lang.
Na het douchen moest ik naar de verloskundige maar ik had nog net een half uurtje om even te liggen op de bank. Ik kreeg ineens pijn in mijn rug en ik dacht dat ik niet goed lag. Even later was het weer weg. Toen weer pijn in mijn rug. Ik bedacht: pijn die komt en gaat! Zal het de bevalling zijn?
Ik ben nog naar de verloskundige gereden en kreeg daar op de bank ook een pijnlijke golf door mijn buik. Heb gezegd dat ik dacht dat ik vannacht zou gaan bevallen.
Eenmaal weer thuis bleef de pijn komen en tegen middernacht kwamen ze binnen de 5 minuten. Ik vond het al best pijnlijk maar wist ook dat het nog niet heel hevig was. Ik had ook nog trek en heb nog een boterham gegeten met een glas appelsap. Dat ik nog honger had zei me dat het nog even zou duren. Ik wilde niet dat de verloskundige zou komen en ik pas 1 cm ontsluiting zou hebben, dus ben op een stoel naast het bed gaan zitten, heb friends aangezet en ben dat gaan kijken. Rond 03:00 werd ik erg moe en heb ik de tens aangesloten, de lampen uit gedaan en ben gaan 'slapen'. Elke keer als de wee kwam dan moest ik me oprichten en de wee heftig wegzuchten. Tussendoor viel ik steeds even weg. De weeen kwamen toen om de 5-10 minuten, toch weer iets verder uit elkaar dus.
Rond 06:00 vond ik het niet meer zo leuk, kwamen de weeen ook weer vaak, en ben ik gaan douchen. Toen voelde ik dat ik graag wilde weten hoe ver ik was en dat er iemand zou komen. Sylke kwam rond 07:00 en toen had ik 4 cm ontsluiting! Ik was heel blij want ik was dus echt aan het bevallen! Ik heb het bad aangezet en ben daar in gaan liggen. Heerlijk was het warme water, en het hielp me de steeds sterkere weeen op te vangen.
Ik heb de hele ochtend in bad gelegen. De vliezen braken halverwege de ochtend en de weeen werden sterker en sterker. Tussen de weeen door viel ik steeds in slaap, dit zorgde er voor dat de tijd sneller ging, dat was eigenlijk wel fijn. Ik had een piano muziekje op staan en verder was het donker en stil. Een koude washand en slokjes water waren fijn.
Op een gegeven moment voelde ik persdrang. Ik durfde het bijna niet te geloven, dat het echt ging gebeuren. Ik weet nog dat ik tegen Sylke zei dat het nog niet zover was, maar ik kon het oer instinct niet tegenhouden. Ik vond dit in bad niet meer op te vangen, dus ben tussen de weeen door uit bad gegaan en naar mijn bed gerend.
Toen Sylke zei dat ik volledige ontsluiting had en mocht mee persen was ik heel blij. Maar toen! Wat viel het mee persen me tegen zeg, het voelde alsof de baby er al bijna was maar hij moest nog een heel stuk! Ik was de wanhoop nabij, maar realiseerde me ook dat in de auto naar het ziekenhuis geen optie was, dus dat ik deze klus zelf moest klaren.
Het heeft me alles gekost wat ik had, maar het is gelukt. Om 12:50 werd er een klein glibberig mannetje met rossige haartjes op m'n borst gelegd. Ik moest ontzettend huilen maar het was zo'n magisch moment. Mijn zoon!
Toen de placenta ook geboren was, ik een grote schaal fruit gekregen had en de baby aan borst lag, kon de feestweek beginnen! Al snel heb ik me gerealiseerd: die bevalling duurde maar 1 dag. Erna kwamen nog zoveel mijlpalen, belangrijke dagen, moeilijke momenten, magische momenten, zoveel!
Ik heb er heel veel aan gehad dat iedereen er gewoon was. Ze hoefden niet veel te zeggen. Een hand op mijn hand, weten dat ze er waren, dat deed mij goed. Ik ben daar heel dankbaar voor.
