070-3468288
Mijn sterrenkijkertje, thuis geboren bij zonsopgang
24 juli om 23:00 uur was het dan eindelijk zo ver. Na al een paar keer vals alarm; leek het een paar dagen voor mijn uitgerekende datum, echt te beginnen: de geboorte van mijn 2e dochtertje. 20 maanden eerder had ik al een mooie bevalling mogen ervaren in het geboortehuis in Utrecht. Maar nu was ik inmiddels opgeleid als HypnoBirthing docente en wilde ik graag thuis bevallen.
Mijn moeder zou oppassen en toevallig was zij al bij mij. Het was zaterdagavond en na op de bank een Nederlandse film te hebben gekeken, voelde ik de weeēn beginnen. Stiekem hoopte ik deze keer al 's nachts te mogen bevallen en helemaal fijn als mijn dochter dan zou slapen.
Rond middernacht kwam Miriam langs en had ik een paar cm ontsluiting. Zij stelde voor dat ik een lange warme douche zou nemen zodat ik met de HypnoBirthing affirmaties op de achtergrond, de bevalling wat kon stimuleren. Door de affirmaties raakte ik al in een soort trance, ik bewoog met mijn heupen heen en weer en het warme water van de douche voelde heerlijk. Hierdoor dacht ik eigenlijk dat het misschien weer vals alarm zou zijn. Ik was zo ontspannen dat ik de weeën niet meer voelde. Toen Miriam om 02:00 uur weer langskwam, bleek mijn ontsluiting 4cm.
Miriam bleef deze keer en begon gelijk overal in huis kaarsjes neer te zetten. Ik had van een vriendin een geurkaars gekregen die de weeën zou kunnen stimuleren, deze zette ik naast het bevalbad die mijn vriend aan het vullen was. Met mijn muziek op de achtergrond was de omgeving heerlijk sereen.
Mijn moeder was inmiddels naar bed en ook mijn vriend had ik nu nog niet nodig. Hij lag op bed naar een podcast te luisteren, terwijl ik inmiddels rustig op een yogabal zat te bouncen. Miriam stelde voor om vooral te blijven bewegen. Het was ook fijn om met oordopjes naar muziek te luisteren, maar 's nachts rondlopen met een grote buik, wordt ook wel weer vermoeiend. Ik wisselde dit dus af met de yogabal.
Ik was zo ontspannen dat ik nog makkelijk een gesprek kon voeren en de weeën bijna niet voelde - heel fijn voor mij , maar hierdoor kon Miriam ook merken dat de bevalling zich nog niet verder vorderde. Ik wilde in eerste instantie dat mijn vliezen intact bleven, maar toen ik 2 uur later om 04:00 uur maar een halve cm verder was, veranderde ik van gedachten zodat het wat sneller kon gaan. Want doordat ik mij zo ontspannen voelde, werd ik ook slaperig van de hele nacht opblijven.
Toen mijn vliezen werden gebroken, ging het snel. Met de affirmaties op de achtergrond, ging ik het bevalbad in en nog steeds lukte het mij goed om de weeën weg te ademen. Ik kreeg al vrij snel persweeën en ook al zat ik nog niet op 10cm, gaf Miriam aan dat ik mijn lichaam mocht volgen. Het fijne was dat zij mij helemaal vrij liet om naar mijn lichaam te luisteren, want ons lichaam is ervoor gemaakt om te baren. Wel stelde zij voor om verschillende houdingen aan te nemen, omdat mijn dochter zich nog niet liet zien. Bijzonder was wel om zelf al het hoofdje te voelen, want door dit soort momenten weet je waarvoor je het doet: de geboorte van je kindje!
Inmiddels was rond 05:00 uur de kraamzorg gearriveerd en was zij verbaast dat mijn vriend nog naar een podcast aan het luisteren was, maar het ging ineens zo snel. Nadat hij erbij kwam, was mijn moeder om 06:00 uur ook opgestaan. Zij was ook bij mijn eerste bevalling en kon in plaats van oppassen, de geboorte dus weer meemaken.
Het persgedeelte heeft langer geduurd dan ik verwachtte met een 2e kindje. Hoe graag ik haar zelf in bad wilde opvangen, ben ik uiteindelijk toch op de baarkruk gaan zitten en was voor mij het belangrijkste dat het kindje geboren zou worden. Miriam gaf aan dat ik weer terug het bad in kon, maar ik had er de kracht niet meer voor en de bevalkruk voelde op dit moment fijner. Dat is ook bevallen, meegaan met de flow en accepteren welke wending het ook mag nemen. Mijn vriend zat achter mij en bleef mij positief toespreken, terwijl ik eraan bleef denken dat ik dalijk mijn kindje zou gaan ontmoeten.
En ja hoor, om 06:58 was ze daar, mijn dochter Nuala, een prachtige sterrenkijker! Dit verklaarde gelijk waarom ik haar niet met een zuchtje eruit kon persen (wat ik stiekem wel verwachtte bij een 2e bevalling!). Uiteindelijk ben ik blij dat ik dat pas naderhand wist, want ook al was het vermoeiend, bewijst het wel dat je in veel situaties alsnog fijn thuis kan bevallen en dat ons lichaam echt weet wat het moet doen.
Vooraf (en tijdens) was ik een beetje bang dat mijn dochter van bijna 2 wakker zou worden. Maar ze werd (na een hele nacht door te hebben geslapen) een paar minuten na de geboorte wakker. Een mooiere zonsopgang had ik mij niet kunnen wensen..
